Soms speel ik wel eens met de gedachten: "Wat als we door de tijd zouden kunnen reizen" of "Wat als de geest van die beroemde persoon op aarde terug zou keren, wat zij hij/zij dan van onze voortgang vinden?". Natuurlijk is een en ander al eens gedaan. Denk aan Andreas Eschbach met zijn boek "Jesus Video" (er is hier ook een film van). Maar toch.
Vanmorgen luisterde ik naar het Bijbelverhaal van de wonderbaarlijke spijziging, nu kwam er weer zo'n gedachte in mij op. Wat als Andreas een tijdreiziger is, die koste wat het kost het verhaal wil laten verlopen zoals hij in de bijbel staat, ondanks dat hij tijdelijk de echte Andreas vervangt? Een beetje zoals in de serie Quantum Leap, waarin een professor ongewild in de huid kruipt van verschillende personen om hun levens radicaal te veranderen. Daarnaast heeft het verhaal nog een verhaallijn geleend. Voor de oplettende lezer.
Fluitend was Theoloog Andre van den Berg op weg naar het onderzoeksinstituut. Het zou vandaag een belangrijke dag worden. Voor het eerst in de geschiedenis zou de mensheid mee kunnen kijken naar belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis. Voor de gelegenheid had men gekozen voor de wonderbaarlijke spijziging. Je weet wel, het prachtige bijzondere verhaal uit Johannes zes. Jaren geleden, in 2123, hadden ze al weten te berekenen wanneer deze ongeveer plaats zou hebben gevonden. En nu, nu konden ze dan eindelijk bewijs leveren dat Hij echt bestaat. Niet dat het Andre daar om ging. Maar toch. Andre glom helemaal en was trots dat hij, als een van de belangrijkste theologen van zijn tijd, de uitverkorene was om het via een 3D-bril te mogen meemaken.
Andre stapte de grote 3D zaal in. Een zaal speciaal ingericht voor 3D activiteiten. Een aantal professoren begroetten hem en gaven hem de laatste instructies. Ze drukten hem de 3D-bril in handen en verlieten de zaal naar de controle ruimte in de ene hoek. In de andere hoek was een ruimte achter glas, waarachter de pers mee kon kijken naar het hele spektakel. De beelden die Andre zag, werden geprojecteerd op een groot scherm, en werd via het internet ook de huiskamers van belangstellenden in gestreamd. Andre zette de bril op. Het was donker. Geduldig wachtte hij op wat komen zou.
Toen werd het ineens licht in zijn ogen. Twee seconden lang zag hij een meer en een groot grasveld met overal mensen. Plotseling viel de stroom uit en stortte Andre in, op het grote scherm en in de huiskamers zagen mensen plotseling een zwart beeld. Het was voorbij, het werkte niet. Dokters die paraat stonden snelden naar Andre toe. Ze onderzochten hem, en probeerden hem weer bij bewustzijn te krijgen.
Andre werd langzaam wakker. Nog beduusd van wat er net was gebeurd keek hij om zich heen. "Gelukkig, de bril doet het nog." Plotseling kwam er een man op hem afgelopen en begon tegen Andre te spreken: "He Andre, niet zo liggen pitten man, de Heer heeft ons nodig!" Andre keek eens om zich heen. Tegen wie had die man het? De man kwam nu dichter bij, bukte zich en woof met zijn hand langs de ogen van Andre. "Hey, wakker worden Andreas!". Andre greep naar zijn gezicht. "De bril! Waar is de bril?", dacht Andre geschrokken. Hij stond langzaam op. En vroeg aan de man wat de Heer dan van hem nodig had. "Misschien wel eten, Andreas, eten, het is al avond!" Riep de man, die helemaal opgefokt weer door holde.
Andre dacht na. "Hoe kon dit? Wat is er mis gegaan?" Andre besloot om het verhaal maar mee te spelen, om te voorkomen dat er wat anders in de Bijbel kwam te staan. "Hij noemt mij Andreas", dacht Andre, "dan moet ik natuurlijk naar Jezus met een jochie met 5 broden en twee vissen, als ik maar niet te laat ben!". Langzaam begon hij te rennen. Hij begon te zoeken naar een jongetje met een mandje of iets anders waar het bekende voedsel in zou kunnen zitten. Plotseling viel zijn oog op een kereltje met krulletjeshaar. Hij liep naar het ventje toe en vertelde het met hem mee te lopen. Maar ja, waar naar toe? Waar zou de Heer zitten? Andre keek eens in het rond op zoek naar een berg. "Daar!" zei hij. En met het kereltje met zich meetrekkend holde hij richting Jezus.
Toen hij dichterbij kwam verstijfde Andre. Nu zou hij, als eerste uit het jaar 2177, met Jezus kunnen praten. Hij had in de loop der jaren zoveel vragen gekregen. Die kon hij nu dus stellen. Maar Andre bedacht zich. "Zo is het verhaal niet gegaan", dacht hij. Na dat een man, die Andre daarop herkende als Philippus, zich uitgesproken had over het kopen van eten en hoe duur dat wel niet was, schoof Andre het kereltje naar voren. "Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden... en twee vissen!", stamelde Andre. Jezus keek Andre indringend aan. Andre begreep, dat Jezus door had dat hij niet de echte Andreas was, of nouja, dat hij niet de Andreas was die hoorde bij het lichaam dat voor hem stond. Het was wel erg lang stil. "Ineens herinnerde Andre de rest van de tekst: "Maar wat hebben we daaraan met zoveel mensen?", flapte hij er daarop heel snel uit. Daarop zei Jezus tegen hem en zijn leerlingen: "Laat iedereen gaan zitten."
Andre keek vol verbazing naar het breken van het brood. Hij bleef maar breken, het hield maar niet op. Andre pakte zoveel brood als hij vasthouden kon en begon met uitdelen. Na een poosje, toen iedereen klaar was met eten zei Jezus: "Verzamel nu de overgebleven stukken brood, zodat er niets verloren gaat. Andreas, jij blijft bij mij." Verbaasd als de andere leerlingen waren en in gedachten over wat Jesus nu met Andreas wilde, gingen de leerlingen aan de slag. Terwijl Andre hele manden gevuld zag worden, begon Jezus tegen hem te spreken: "Je geloof is sterk, Andre. Vertrouw op je geloof, vertrouw op mij, de Vader en de Heilige Geest. Ga nu, terug naar waar je vandaan komt en verkondig mijn evangelie aan een ieder die het horen wil." Jezus draaide zich om, en liep verder de berg op. Plotseling viel Andre weer flauw.
Langzaam werd Andre wakker. Zijn vrouw zat naast hem, en hield zijn hand vast. "Hebben jullie het allemaal gezien?" begon Andre enthousiast. Zijn vrouw keek hem verbaasd aan en zei: "Wat gezien? Wij zaten in het donker, we hebben helemaal niets gezien." Andre staarde verwonderd voor zich uit. "En de eerste twee seconden dan? Dat hebben jullie toch wel gezien?". Zijn vrouw keek hem aan. Waar had hij het over? "Wij zagen helemaal niets.", herhaalde ze geduldig. "Maar", stamelde Andre, "Ik heb uren lang naast Jezus gestaan. en...en ik heb brood en vis uitgedeeld.".
Net op dat moment voegde er een verslaggever zich in het gesprek, die een deel van het gesprek had opgevangen. "Wat je dan gezien en meegemaakt hebt, weet ik niet", begon hij, "maar feit is wel dat er wel een urenlange opname bestaat met alleen maar zwart beeld."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten